Żonglujemy

  Przed świętami moja przyjaciółka przysłała mi obrazek z pozdrowieniami.

Oj, czułam tę magię świąt bo to i prywatnie i w sklepie ruch.

 Ale szczęśliwie dotrwałam. Ogarnęłam się, żeby nie wyglądać jak na obrazku.

Mieliśmy wspólną rodzinną wigilię, po raz pierwszy w nowym domu.

  Po świętach lektura : Magdalena Kordel "Serce z piernika".

W tej książce to czuje się magię świąt. Unoszący się zapach pierników, wiele pozytywnej energii, wiele cudów bożonarodzeniowych.

  Zacytuję przemyślenie bohaterki, które jest źródłem tytułu mojego posta:

"Życie jest jak most, który może unieść określoną ilość kilogramów.Przechodząc przez niego dźwigamy o wiele, wiele więcej. To zmartwienia , smutki, niepowodzenia. Żeby most się nie zawalił, musimy je podrzucać, spowodować, by zawsze któraś z piłeczek była w powietrzu. To właśnie recepta na życie. Na nienaruszenie mostu"

Recepta na życie to... nauczyć się żonglować.
Wydaje mi się, że póki co umiem żonglować.

Dowiedziałam się też, że:

"Bez makowca wigilia nie będzie miała właściwego smaku.Wszak mak zapewnia dobrobyt w całym następnym roku."

 Według spożytej ilości maku na naszej wigilii dobrobyt na następny rok mamy zapewniony.
I tego się trzymajmy.
  A co do świętego Antoniego, popieram w całej rozciągłości:

"Antoni jest niezawodny, ręczę za niego."