Przeżycia 18 - letniego Briana, związane z wchodzeniem w dorosłość mogą dotyczyć dużej populacji młodzieży, zarówno żeńskiej, jak i męskiej. Koniec szkoły. Pierwszy rok studiów. Pierwsza nieszczęśliwa miłość. Imprezowanie. Borykanie się z mankamentami urody, sylwetki. Odcięcie się od dawnych kolegów. Liczne postanowienia.
Nie wiem dlaczego ktoś na okładce napisał, że "... ta książka nieźle Cię rozbawi."
Może mam inne poczucie humoru, ale wpadka za wpadką głównego bohatera nie była dla mnie śmieszna. Było mi go zwyczajnie żal. Sam Brian stwierdza, że posiadana przez niego wiedza książkowa, oceniana bardzo wysoko w szkole, nie przekłada się na mądrość życiową. Ma świadomość popełnionych błędów:
"Zawsze, gdy słyszę Edith Piaf śpiewającą Non, je ne regrette rien - nie mogę się oprzeć myśli: "O czym, u licha, ona mówi?". Ja żałuję nieomal wszystkiego. Zdaję sobie sprawę, że przejście w wiek dorosły jest trudne i czasami bolesne. Znajome jest mi pojęcie rytuałów przejścia, wiem, co oznacza termin literacki bildungsroman*, zdaję sobie sprawę, że jest to nieuchronne, iż spojrzę wstecz, na rzeczy, które wydarzyły się w mojej młodości, i na usta wpłynie mi ironiczny, pełen zrozumienia uśmiech."
W trakcie lektury mamy okazję zapoznać się z niektórymi pytaniami "Rozgrywek uniwersyteckich". Teleturniej ten przewija się w treści książki, a finałowa wpadka Briana, który znał pytania i odpowiedział zanim pytanie padło z ust prowadzącego, jest mi skądś znana.Książkę czyta się dobrze. Pewnie jeszcze lepiej z pozycji równolatka, a nie, jak w moim przypadku z pozycji babci.
Przypisy:
- Bildungsroman (z niem. powieść o formowaniu) – gatunek powieściowy powstały w czasie oświecenia w Niemczech, w którym autor przedstawia psychologiczne, moralne i społeczne kształtowanie się osobowości głównego i na ogół młodego bohatera.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz